Actie

Theorie van het floaten

Floaten is gewichtloos drijven in 30 cm diep water met magnesiumsulfaat. Het speciale Epsom (magnesium) simuleert het effect van de Dode zee. U drijft in een speciaal ontworpen cabine die prikkels van buitenaf uitsluit. Het water wordt verwarmd tot de buitenkant van uw lichaamstemperatuur en uw lichaam ervaart geen zwaartekracht. De grenzen tussen lichaam en water vervagen. U wordt één met het water en u wordt omarmd door de rust.

Vele onderzoeken gericht op floaten In de afgelopen decennia is er zeer veel onderzoek verricht naar de positieve effecten van floaten. De werkzame theorie achter het floaten heet “floatation REST” en is voor het eerst ontwikkeld in 1950. Het is van oorsprong een medisch-therapeutisch hulpmiddel. Het acroniem REST staat voor “Restricted Environmental Stimulation Therapy”. Dit omschrijft een ontspanningsmethode die de toegang tot zintuigelijke prikkels van buitenaf (licht, geluid, temperatuurverschil en zwaartekracht) tot het brein beperkt en/of afsluit

De oorsprong van het floaten De Amerikaanse neuropsycholoog Professor Dr. John Lilly, verbonden aan het “National Institute of Mental Health” in Bethesda USA, ontwikkelde deze techniek in 1950. Met zijn eerste versie van een isolatietank bewees de professor al dat het verminderd prikkelen van zintuigen een zeer ontspannende werking heeft. Later (1977) beschreef Lilly dat REST een bijzondere bewustzijnstoestand opwekt. Vele jaren werd er vervolgens voornamelijk gefloat door onderzoekers of privégebruikers. Vanaf 1983 werd het floaten wereldwijd steeds populairder, naarmate er meer wetenschappelijke kennis over de effecten van floaten ontstond.